Foto's!

Chicago, Halloween, CMU, Jay Z, en meer

Naast het studeren hebben we ook veel leuke dingen gedaan afgelopen weken!
Een tijdje geleden zijn we naar Kevin gegaan, ook een American Studies buddy uit Groningen, die in z'n eentje in Mount Pleasant zit, op Central Michigan University, zo'n 2 uur boven Ypsilanti. 'Party Central,' ook wel geheten. En dat was te merken. Het was daar Homecoming, dat is een weekend wanneer de alumni terugkomen ofzo, en de Homecoming King en Queen worden verkozen in de rust van de football game. Erg Amerikaans allemaal. Nog Amerikaanser is het zogenaamde tailgating. Dat houdt in dat alle bezoekers van de football game zich op de parkeerplaats van het stadion verzamelen, en héél hard gaan feesten. Bbq's, stereo-installaties en liters bier komen uit alle trucks tevoorschijn, en duizenden mensen gaan los. Opvallend was vooral dat de game om 12 uur ‘s middags begon, dus het tailgaten was om 9 uur 's ochtends al in volle gang. Dit betekende dus ook voor ons Nederlanders dat we ook aan deze traditie mee moesten doen, en heb dus voor het eerst in m'n leven op de vroege ochtend bier gedronken. Ook weer een ervaring rijker. Het Central weekend was al met al een erg geslaagd feestweekend, en hebben superveel leuke mensen ontmoet die ons allemaal hadden uitgenodigd om met hen Halloween te komen vieren. Dus dat hebben we gedaan afgelopen weekend, wat ook weer erg leuk was. Roos, Anne en ik waren drie bijtjes, en Rob onze imker. We vielen erg in de smaak ('oh my god, you guys look sooo cute!') met onze compositie.

Het weekend voor Halloween zijn we naar Chicago geweest. Wat is dat een leuke en mooie stad! Echt aan te raden. Het heeft iets weg van New York, maar is ook wel weer erg anders.
We hebben superveel gedaan; een boottocht om alle mooie skycrapers te bekijken (architectuur is erg mooi), museum bezocht, Sears Tower en Hancock Tower beklommen, Millenium park bezocht, en gewoon veel door de stad gewandeld. Ook zijn we heerlijk uit eten geweest in een Italiaans restaurant (echt een verademing na alle McDonalds, Wendys, KFCs, Taco Bells, Big Boys, Dominos, Benitos, etc, ik kan nog een a4-tje doorgaan met alle fastfoodvreetschuren die je hier onvrijwillig elke twee meter tegenkomt). In dit restaurant zouden de Obama's nog gedate hebben.
We hadden een erg luxe hotel, omdat we met z'n vieren in één hotelkamer pasten, en het daardoor nogal betaalbaar was voor ons. Onze gehuurde auto werd zelfs voor ons geparkeerd, en weer voorgereden toen we zondag weggingen.
Waarschijnlijk willen we met Thanksgiving terug naar Chicgao, zodat we daar nog even een paar daagjes rond kunnen hangen. Ook zijn we al uitgenodigd door mensen die ons wel mee willen nemen naar hun ouders, echt superlief.
Binnenkort nog een weekendje Toronto doen, dus veel plannen nog in het vooruitzicht. Het autoverhuurbedrijf herkent ons onderhand ook al wel, ze hebben ons zelfs al korting gegeven afgelopen weekend.

Owja! Het concert van Jay Z was héél erg gaaf. Als je niet al fan was, dan werd je het daar wel ter plekke. Een leuke bijkomstigheid was dat hij ook nog even z'n vrienden van N.E.R.D. had meegenomen, dus de avond kon echt niet meer stuk voor ons. Ook was het leuk om tussen de 'echte' Detroit inwoners te zitten, zo maak je toch even het echte Amerika mee.

Over het 'echte' Detroit gesproken, ik heb in mijn Black Women class veel mensen die daar vandaan komen, en echt veel hebben meegemaakt. Het is eigenlijk soms meer een sociale praatgroep dan een college. Van vrouwen die een paar jaar in een homeless shelter hebben gewoond toen ze 18 waren met 4 kinderen, tot verhalen van mensen die uit een buurt in Detroit komen waar drive by shootings een wekelijks terugkerend fenomeen bleek te zijn. Wees gerust, die buurten zal ik ook zeker niet opzoeken. En om af te sluiten met iets positiefs over Detroit, bijna iedereen die er vandaan komt zegt dat je gewoon moet weten waar je moet zijn, en dat er echt nog hele leuke en veilige plekken zijn. We hebben laatst een jongen uit Detroit ontmoet die volgend semester in Groningen gaat studeren, dus we hebben afgesproken dat hij ons zijn stad laat zien (de goede buurten dus, no worries), dan zullen wij hem die van ons laten zien in januari.

Dat was het wel weer, tot mails!

Hallo Deutschland!

"Go Tigers!"

Ik dacht ik doe even een updeetje. Het gaat allemaal goed, zit nu wel aardig in het studieritme. M’n vakken en docenten zijn allemaal erg leuk. Wat ik vooral erg leuk vind, vooral omdat het bijna een sociaal experiment op zich is om in die klas te zitten, is Black Women in Politics&Racism. Het wordt gegeven door een kleine zwarte vrouw met een attitude van: 'don't mess with me' (ze lijkt op Miranda Bailey van Grey's), maar is eigenlijk superaardig en grappig, zolang je maar gewoon aanwezig bent en iets inlevert wanneer dat moet. Ik ben samen met 3 andere meisjes de enige blanken in de klas, dus ben tamelijk in de minderheid, wat ik eigenlijk erg leuk vind. Er worden veel persoonlijke verhalen vertelt over wat mensen hebben meegemaakt (als in discriminatie ervaringen, ook binnen de zwarte community, erg interessant!), en daarom is iedereen ook heel erg entousiast in de klas, wat ik erg motiverend vind.

Opvallend vond ik dat er in één van m'n syllabi staat dat de enige redenen om een tentamen te missen zijn; als je zo ziek bent dat je andere mensen aansteekt, je in het ziekenhuis ligt, of wanneer je in de gevangenis zit. Dit schijnt dus ook echt wel eens te gebeuren vertelde een docent aan ons. Zo werd zij een keer door een student vanuit jail gebeld, met het bericht dat het die dag waarschijnlijk niet zou lukken om aanwezig te zijn. Ze kon dan wel weer waarderen dat hij nog even had gebeld.

“Safety” staat hier erg hoog in het vaandel. De universiteit heeft een eigen politiebureau, wiens police officers overal op de campus te zien zijn. Iedereen hamert hier erop dat je vooral als meisje ‘s avonds niet alleen over straat moet lopen, maar dat geldt geloof ik voor geheel Amerika. Als je nou wel per ongeluk een keer toch remi (all alone dus) op de campus staat (na tien uur ’s avonds), heb je gelukkig nog SEEUS die je kunt bellen, mensen in gele t-shirts die met je meelopen naar huis. Maar als je je in een groepje begeeft (wij lopen altijd 's avonds met z'n vieren over straat), is er eigenlijk niets aan de hand.

Afgelopen dinsdag zijn we naar een wedstrijd van de Detroit Tigers geweest (honkbal), wat echt superleuk was. Ik begin sport warempel echt leuk te vinden. Hier begreep ik de regels ook wel goed (met dank aan gym), in tegenstelling tot football, wat tot nog toe voor mij meer op een worstelwedstrijd tussen 50 mannen lijkt, doordat ze zich steeds met z’n allen op elkaar storten. Om zo in een stadion te zitten met duizenden Amerikaanse fanatieke supporters is echt een belevenis op zich. Ik deed fanatiek mee met elke cheer en de klapritmes. Wat ook echt bij zo’n honkbalwedstrijd hoort, is het vangen van misgeslagen ballen door de slagman, wat echt aan de lopende band gebeurt. Als zo’n bal jouw vak nadert is het dus normaal om opgewonden op te springen en je wanhopig op de bal te storten, ook al val je dan over een hekje zo’n twee meter naar beneden (echt zien gebeuren..), maar als je drie Nederlandse meisjes naast elkaar hebt zie je ongeveer de tegenovergestelde reactie. Mijn angst voor ballen die nog stamt van mijn gymtijdperk kwam weer even naar boven toen ik opeens zo’n wit ding met 130 km per uur op ons af zag komen vliegen. De buurman van Roos heeft hem gelukkig zo uit de lucht weten te grijpen, met een handblessure als gevolg. Wel waren we natuurlijk erg trots dat wij náást iemand zaten die een bal gevangen had, en we mochten dan ook even met de baseball op de foto.

Gisteren hebben we met onze Engels leraar uit Groningen afgesproken in Ann Arbor. Hij doet sinds september zijn PHD aan de University of Michigan, en woont daar nu met zijn vriend Steven, die al menig Nederlandse studenten hier heeft rondgeleid de afgelopen jaren. Het was erg gezellig, en we hebben alweer allerlei afspraken staan zoals kamperen aan Lake Michigan en karaoke zingen in Powell’s, een lokale kroeg in Ypsi.

Ik ga maar weer eens een paper schrijven, er is weer veel te doen deze week. We plannen het altijd zo dat we van maandag tot donderdag alleen maar studeren, zodat we van donderdagavond tot zondag leuke dingen kunnen doen!

Laat me allemaal maar weten hoe het in Nederland is, ik heb gezien dat het weer echt exact hetzelfde is als hier. Zo was het hier vorige week nog slipperweer, nu worden de winterjassen en Uggs weer uit de kast gehaald...

Tot mails!

Colleges zijn begonnen

Ben nog niet eens een week in Ypsilanti, het voelt al véél langer! Ik loop al compleet ingeburgerd met een EMU capuchontrui, rugtas en een starbucks in m'n hand over de campus. De twee Amerikaanse huisgenootjes Krista en Nancy zijn heel lief! Krista doet fanatiek aan karaoke en heeft zelf ook zo'n set hier staan, dus zal er binnenkort wel aan moeten geloven!

Vandaag heb ik mijn eerste twee colleges mogen volgen; Campagins&Elections, gegeven door een oude kale man met lange baard en wandelstok, en American Film Genres. Opvallend is dat de opzet van de colleges als een soort seminar zijn, dus er wordt van je verwacht dat je actief discussieert met elkaar, en de docent. Vandaag lukte me dat nog niet helemaal, vooral bij C&E was het allemaal wat overwhelming qua wat er allemaal door het lokaal werd geroepen. Ik merk dat mijn kennis betreffende Amerikaanse verkiezingen toch wat beperkt is tot de landelijke presidentsverkiezingen, en dat ik nog vrij weinig weet over lokale verkiezingen. Maar ik heb er vertrouwen in dat ik snel meer weet! Binnenkort worden we verdeeld in twee groepen om vervolgens campagne te voeren en een 'echte' verkiezing te houden tegen elkaar.

Het is vandaag weer gebleken dat we (dat zijn dus Rosanne, Anne, Rob en ik) nog niet helemaal klaar zijn met het verkennen van de campus. Er zijn hier verscheidene plekken waar je voor 8,50 van 'all-you-can-eat' kan genieten, waar we vandaag pas achter kwamen. En ze hebben zelfs verse groente en fruit! Dit wordt dan wel weer gecompenseerd met een groots toetjesbuffet waar je voorjezelf een feestje op je bord kunt bouwen met zelfgemaakte wafels, brownies, softijs en 6 verschillende slagroomsmaken. We beginnen ook al enigszins te wennen aan het feit dat echt een groot percentage van deze bevolking flink last heeft van overgewicht. Ook werd me weer duidelijk dat dit ook echt aan het aanbod van het eten ligt. In een gemiddelde supermarkt is het gewoon bijna niet te doen om aan echt gezond eten te komen. Zo heb ik vanochtend na wat moeite een appel weten te scoren bij het supermarktje op de campus, voor 75 cent. Als je er dan eindelijk eentje hebt gevonden ben je er ook wel extra blij mee!
Voor de rest houden we onszelf goed bezig met het aflopen van verschillende feestjes en activiteiten. Eind september gaan we naar een wedstrijd van de Detroit Tigers, dé honkbalclub van de omgeving, en ik ga 21 oktober naar niemand minder dan Jay-Z! Hij treedt op in ons (ja ik mag nu 'ons' zeggen, voor één semester dan) stadion, voor EMU studenten kost een kaartje slechts 25 dollar (nu zo'n 17 euro).

Dat was het wel weer, ik zal binnenkort nog wat foto's plaatsen.

Kus aan iedereen!

Just arrived

Hier dan mijn eerste melding vanuit Ypsilanti!
De reis is allemaal prima verlopen, geen vertraging of andere gekke dingen. Op het vliegveld van Detroit werden we opgehaald door twee lieve mensen van de universiteit die ons naar de campus brachten. Rosanne en ik delen een groot appartement, met de nadruk op groot. De koelkast is zo groot dat ik opgevouwen in de vriezer pas, en in de oven gaan makkelijk 8 pizza's. De woonkamer is ook enorm, alleen staat er nog weinig in waardoor het er nog leeg uitziet. M'n slaapkamer is van alle gemakken voorzien, behalve dat m'n matras van plastic is wat echt verschrikkelijk ligt. Maar gelukkig bestaan hier winkels als K-mart waar je voor 30 dollar (nu niet meer dan 20 euro) een fijn dekmatras kunt kopen waardoor ik nu iets fijner van m'n nachtrust kan genieten! Onze twee andere roomies komen als het goed is dit weekend, dus nu zijn we hier nu nog even met z'n tweetjes.

Morgen moeten we verplicht meedoen aan een tweedaagse introductie waabij we als een kei-loper, met kei-tas, allemaal praatjes moeten gaan aanhoren en andere intro-achtige dingen moeten doen.

Met andere woorden, ik wilde degenen die dat leuk vinden even laten weten dat ik veilig ben aangekomen, en dat ik langzaamaan begin te settelen. Tot het volgende verhaaltje!